De vooruitgang in de strijd om gelijke rechten voor man en vrouw hapert volgens bondskanselier Angela Merkel vanwege de coronapandemie. Vrouwen nemen het leeuwendeel van de zorg voor kinderen op hun schouders en lopen meer risico om hun baan door of na de pandemie te verliezen.
Eens in de zoveel tijd passeren bepaalde thema’s opnieuw de revue in de media. Herhaling speelt een belangrijke factor in de doeltreffendheid van propaganda. Dit keer publiceert De Standaard een artikel over de strijd om gelijke rechten voor man en vrouw waarbij de vrouwenrechten wat belangrijker zijn dan die van de man. Wiens strijd dit is en waarom die gevoerd wordt, wordt overigens niet duidelijk uit het artikel.
In de eerste alinea is het woordje ‘en’ gemarkeerd om te benadrukken dat er 2 zinsdelen aan elkaar geknoopt worden. In dit geval wordt hiermee geïnsinueerd dat het tweede zinsdeel een gevolg is van wat er in het eerste zinsdeel staat. Maar taalkundig gezien worden hier twee stellingen opgesomd, die beiden onafhankelijk van elkaar waar kunnen zijn. Aangezien er echter geen conclusie’s getrokken worden of toelichting gegeven wordt, wordt het een nietszeggende zin.
‘We moeten ervoor zorgen dat de pandemie niet leidt tot een terugval in oude genderpatronen die we dachten te hebben overwonnen’, zei Merkel zaterdag in een videoboodschap, uitgesproken aan de vooravond van de Internationale Vrouwendag op maandag 8 maart.
Angela Merkel onpopt zich hier als een ware communist door te praten in termen van een strijd, die ze zelfs al dacht gewonnen te hebben, tegen traditionele normen en waarden oftewel zoals ze het zelf stelt ‘oude genderpatronen’.
Vrouwen worden in haar ogen onevenredig zwaar getroffen door de gezondheidscrisis, terwijl ze nog steeds ondervertegenwoordigd zijn in leidinggevende posities.
Opnieuw wordt hier een stelling gegeven die niet onderbouwd wordt. Er lijkt in ieder geval geen aanwijzing te zijn dat er meer vrouwen dan mannen ziek worden van het Corona virus. Maar hier wordt uiteraard gedoeld op het feit dat er meer vrouwen in de gezondheidszorg werken dan mannen. Dat is een wel heel eenzijdige benadering van hoe de hele samenleving kampt met deze gezondheidscrisis.
De niet onderbouwde stelling wordt direct gevolgd door een observatie die vast waar zal zijn, dat er minder vrouwen in leidinggevende posities werkzaam zijn. Wat daar problematisch aan is, wordt echter wederom niet uitgelegd. Blijkbaar zou dat zo algemeen bekend moeten zijn, dat het geen verdere uitleg behoeft.
‘Opnieuw zijn het vaker vrouwen die evenwicht moeten vinden in het thuis lesgeven, de zorg voor de kinderen en hun eigen baan’, vindt de bondskanselier. Verder stipte ze aan dat het vooral vrouwen zijn die in de zorgsector werken in tijden dat die ‘uitzonderlijk uitdagend’ zijn.
Het gaat hier slechts om de mening van Angela Merkel. Blijkbaar is haar mening zo belangrijk dat De Standaard er een artikel aan weidt en er geen tegengeluid tegenover zet.
‘Meer dan drie kwart van de werkenden in de gezondheidszorg bestaat uit vrouwen, van huisartsenpraktijken en ziekenhuizen tot laboratoria en apotheken’, aldus Merkel, die erbij aantekende dat maar 30 procent van de leidinggevende posities in de zorg in handen zijn van vrouwen. ‘Het kan niet zo zijn dat vrouwen voor een groot deel de samenleving op hun schouders dragen en tegelijkertijd niet evenredig betrokken zijn bij het nemen van politieke, economische en maatschappelijke besluiten.’
Naast de gezondheidszorg, dragen ook de industrie en landbouw, transport, onderwijs, bouwnijverheid etc. een groot deel bij aan de samenleving. Dat er in de gezondheidszorg meer vrouwen werken dan mannen, is hoogstwaarschijnlijk omdat de kwaliteiten van een vrouw beter aansluiten op de werkzaamheden in die sector, net zoals er om diezelfde reden meer mannen dan vrouwen in de bouw werken. In Nederland is de arbeidsparticipatie onder mannen overigens groter dan onder vrouwen (bron), dus volgens die redenatie zou de betrokkenheid bij politieke, economische en maatschappelijke besluiten inderdaad voor een groter deel bij mannen moeten liggen. Maar ook dat zou een starre, eenzijdige benadering zijn. In feite doet het geslacht er niet toe, wat van belang is, is dat degenen die de besluiten maken onzelfzuchtig, rechtvaardig en bekwaam zijn.
Merkel juichte verder de recente wetgeving toe die Duitse bedrijven verplicht meer vrouwen op te nemen in de directies en raden van bestuur. Ook pleit ze voor gelijke beloning van mannen en vrouwen. Duitsland loopt daarin in Europees verband sterk achter.
Mevrouw Merkel juicht hier een stukje communistische wetgeving toe dat de vrije marktwerking ondermijnt. Bedrijven zouden de vrijheid moeten hebben om de beste kandidaat voor een vacature aan te nemen en niet door wetgeving verplicht moeten worden om daar concessies aan te doen.