Zwarte arts (52) sterft aan corona na wanhoopskreet in video: ‘Ze nemen mij niet serieus’
Sebastiaan Quekel 25 dec. 2020 Laatste update: 08:48
Een zwarte vrouwelijke arts uit de Amerikaanse staat Indiana is zondag overleden aan de gevolgen van het coronavirus. Haar overlijden maakt veel los, omdat het ziekenhuispersoneel haar klachten niet serieus zou hebben genomen. ,,Als ik wit was geweest, was dit niet gebeurd”, stamelde de vrouw in een filmpje dat ze twee weken vóór haar dood opnam. De beelden gaan massaal rond op sociale media.
De in Jamaica geboren Susan Moore (52) wordt begin december met ademhalingsproblemen en hoge koorts opgenomen in The Indiana University Hospital North, een ziekenhuis in de Amerikaanse plaats Carmel. Ze heeft veel pijn, hoest bloed op, maar moet naar eigen zeggen ‘smeken’ om een medicijn en om een longscan. Haar behandelend arts zou haar klachten hebben weggewuifd. ,,Hij luisterde niet eens naar mijn ademhaling, hij raakte me op geen enkele manier aan. Hij deed geen lichamelijk onderzoek. Ik zei hem dat je me niet kunt vertellen hoe ik me voel”, schreef Moore onder de spraakmakende beelden.
Mevrouw Moore had naast het Covid-19-virus ook een bacteriële aandoening (bron). Omdat niet eenduidig vastgesteld kan worden welke aandoening haar fataal geworden is, is het correcter om te stellen dat ze met Corona gestorven is in plaats van aan Corona.
Er loopt nog een onderzoek naar de medische en persoonlijke behandeling die mevrouw Moore gekregen heeft (bron). Het is dus nog niet aangetoond dat mevrouw Moore overleden is omdat haar behandelend arts haar klachten niet serieus heeft genomen of haar onjuist behandeld heeft. Toch wordt haar verhaal al massaal gedeeld op sociale media waarbij haar behandelend arts en het ziekenhuispersoneel al bij voorbaat schuldig verklaard worden aan nalatigheid vanwege racisme. Dit komt in feite neer op het verspreiden van een gerucht.
Drugsverslaafde
Na urenlang aandringen krijgt Moore een scan, waaruit blijkt dat er inderdaad iets mis met haar longen is. Ze heeft dringend medicatie nodig, maar moet daar wel uren op wachten. Op een gegeven moment vindt de behandelend arts dat Moore genoeg is geholpen en geeft aan dat ze gezond genoeg is om het ziekenhuis te verlaten. ,,Hij gaf me het gevoel dat ik een drugsverslaafde was”, snikt Moore terwijl ze met een indringende blik recht in de camera kijkt. ,,Dit is hoe zwarte personen doodgaan, door ze naar huis te sturen en ze weten niet hoe ze voor zichzelf moeten opkomen.”Op verzoek van de arts wordt Moore met grote tegenzin ontslagen uit het ziekenhuis. Ze komt thuis, waar het na twaalf uur weer helemaal de verkeerde kant opgaat. Ze krijgt opnieuw hoge koorts en haar bloeddruk gaat in rap tempo omlaag. Ze wil per se naar een ander ziekenhuis, waar ze vanwege haar klachten aan de beademing komt te liggen. Twee weken na het plaatsen van de video overlijdt Moore aan de gevolgen van het coronavirus.
Het beeld dat in dit artikel geschetst wordt, is dat mevrouw op basis van haar huidskleur gediscrimineerd is. Haar behandelend arts was Dr. Bannec, die meer dan 21 jaar ervaring heeft. In Amerika is het mogelijk om online beoordelingen van artsen te geven. Hoewel uit de beoordelingen niet blijkt dat Dr. Brannec bijzonder vriendelijk is, worden er geen klachten van racistische discriminatie gemeld (bron). Hoewel de video van mevrouw Moore als roerend ervaren kan worden, is dat uiteindelijk alleen haar kant van het verhaal.
Verbijstering
Het onverwachte overlijden van Moore leidt tot ongeloof en boze reacties in de Verenigde Staten en wakkert de discussie omtrent de medische zorg voor patiënten opnieuw aan. Onderzoek wijst al langer uit dat zwarte patiënten in de VS slechtere zorg ontvangen dan witte patiënten, voornamelijk op het gebied van pijnbestrijding. Uit cijfers van The Brookings Institution blijkt dat zwarte personen ruim 3,5 keer vaker overlijden aan het coronavirus dan witte personen. Dat heeft vaak te maken mindere sociaal-economische omstandigheden.
Het is onduidelijk wat het verband is tussen deze cijfers en het overlijden van mevrouw Moore. Aangezien zij zelf arts was, zal ze niet onder mindere sociaal-economische omstandigheden geleefd hebben.
Andere zwarte artsen zijn verbijsterd over de verontrustende uitspraken van de overleden arts. ,,Dr. Susan Moore is vandaag overleden aan COVID-19, maar HOE ze stierf is onaanvaardbaar”, tweette Cleavon Gilman. Beroepscollega Carmen Brown voegde daaraan toe: ,,We hebben vandaag een andere dokter verloren aan COVID-19. Maar deze dokter werd mishandeld. Haar symptomen werden genegeerd, gebagatelliseerd en afgewezen. Ze plaatste een hartverscheurende video waarin ze haar collega-artsen smeekte haar te helpen.”
Het ziekenhuis betuigde zijn condoleances aan de nabestaanden en verklaarde dat het beschuldigingen van discriminatie zeer serieus neemt. Over de specifieke kwestie rondom Moore werden geen mededelingen gedaan. ,,We staan achter de toewijding en expertise van onze zorgverleners en de kwaliteit van de zorg die elke dag aan onze patiënten wordt geleverd”, stelt het ziekenhuis.
Als er inderdaad sprake zou zijn van racisme, dan zouden niet-zwarte mensen daar toch ook verbolgen over kunnen zijn. Waarom worden hier dan alleen ‘andere zwarte artsen’ aangehaald?
In de mededeling wordt aangegeven dat er nog een onderzoek loopt, wel wordt er al benoemd dat zij een ‘complexe’ patiënt was, wat waarschijnlijk refereert aan haar medisch dossier (bron).
Crowdfunding
Susan Moore laat haar ouders en haar 19-jarige zoon achter. Een crowdfunding om haar begrafenis te bekostigen heeft al ruim 100.000 dollar opgebracht. ,,Susan was een fenomenale dokter. Ze hield ervan mensen te helpen. Deze inzamelingsactie is bedoeld om haar gezin te helpen met primaire behoeftes als huisvesting en voedsel, aangezien Susan de enige zorgverlener was voor haar zoon en ouders.”Het overlijden van Moore doet denken aan de dood van de 37-jarige Joyce Echaquan, een inheemse Canadese vrouw die in de laatste fase van haar leven werd uitgelachen en beledigd door ziekenhuispersoneel. De premier van Quebec, Francois Legault, reageerde woest en bestempelde de opmerkingen van de verpleegsters als ‘onaanvaardbaar en racistisch’. Eén van hen is inmiddels ontslagen.
In de zaak van Joyce Echaquan is het medisch personeel dat haar behandelde duidelijk over de schreef gegaan in het aanspreken van de patiënt, in het geval van Susan Moore is dat nog niet aangetoond. Het aanhalen van de crowdfunding actie en het voorbeeld van Joyce Echaquan speelt in op het idee dat mevrouw Moore slachtoffer geworden is van een onrechtvaardige, racistische behandeling, terwijl deze zaken verder niks bijdragen aan de waarheidsvinding naar wat mevrouw Moore precies overkomen is.