Het Rode Gevaar doelt op de dreiging van het communisme en is daarom als passende naam voor deze rubriek gekozen, waarin vanuit een journalistieke invalshoek belicht wordt hoe het communisme ook in onze Westerse wereld alom aanwezig is en een zeer reëele, zo niet de grootste bedreiging vormt voor onze vrije samenleving.

Waarom vormt het communisme een bedreiging? Het communisme is niet slechts een politieke doctrine, de leerstellingen van Marx’ communisme raken alle aspecten van de samenleving. In feite is het communisme een filosofie die het goddelijke verloochent en de mens aanzet tot strijd, wat uiteindelijk tot zelfvernietiging leidt. Om een diepgaand begrip te krijgen van het communisme, waar het toe leidt en hoe het zich manifesteert, is de publicatie van The Epoch Times, The Specter of Communism is Ruling the World een aanrader (link).

In het kort zijn er twee peilers te benoemen om het gevaar van het communisme te duiden: egalitarisme en strijd.

Egalitarisme: Het egalitarisme, oftewel de stelling dat iedereen gelijk is en dus dezelfde rechten heeft, lijkt een eerlijk en nobel principe. Als echter de toepassing van dit principe op diverse maatschappelijke aspecten geëvalueerd wordt, wordt duidelijk dat de gevolgen desastreus zijn. Een voorbeeld: door belastingheffing wordt rijkdom overgeheveld van rijke, welbedeelde mensen naar minderbedeelden. Hiermee wordt echter het universele principe van oorzaak-gevolg geschonden. Als men werkt, verdient men een beloning, hoe harder men werkt (of hoe meer risico men neemt), hoe hoger de beloning zou moeten zijn. Door echter (gedwongen) geld van mensen weg te nemen die daar hard voor gewerkt hebben en dit aan mensen te geven die daar niks voor hoeven te doen, druist men tegen de natuur in. Aan de ene kant motiveert dit mensen niet om harder te werken, want ze moeten een groot deel toch afstaan aan de belastingdienst. Aan de andere kant motiveert het werklozen niet om werk te zoeken, want ze ontvangen toch een uitkering. Dit egalitarisme manifesteert zich ook in andere vormen, zoals feminisme, sexuele vrijheid, discriminatie en leidt steeds tot wrijving en conflicten tussen mensen. Thomas Sowell legt het heel helder uit in deze video.

Strijd: Van de tweede communistische peiler, ‘strijd’, zal al op voorhand duidelijk zijn dat dit iets negatiefs is. Toch wordt ook dit principe vaak zodanig toegepast dat het niet direct als ‘strijd’ herkend wordt. Strijd in de context van het communisme doelt op strijd met de natuur, klassenstrijd en strijd met God. Een voorbeeld dat veel mensen tot verwarring heeft gebracht is het zogenaamde klimaatactivisme. Aan de oppervlakte lijkt het dat de mensen die zich hiermee bezig houden het beste met de natuur voor hebben, maar in wezen strijden ze met de natuur. Klimaatverandering is een natuurlijk proces, onze wereld heeft vele ijstijden gekend die weer opgevolgd werden door opwarmingen. Dit soort natuurlijke processen bestrijden is zinloos en werkt zelfs averechts. Het komt voort uit het communistische idee dat de mens de strijd met de natuur moet aangaan en deze moet bedwingen. Om de mens te misleiden, wordt deze strijd tegen de natuur vaak vermengt met zaken die wel goedaardig zijn, zoals het tegengaan van milieuvervuiling.

Het communisme is op verschillende manieren geïnfiltreerd in de maatschappij, zoals in scholen en universiteiten, politiek en de kunstwereld. In deze rubriek zullen wij ons echter richten op hoe het communisme zich manifesteert in de media. Daarmee is overigens niet gezegd dat bepaalde media bewust communisme toepassen in hun publicaties, er zijn echter publicaties die effectief bijdragen aan het verspreiden van communistisch gedachtengoed.

De communistische doctrine kan zich eigenlijk alleen door misleiding en leugens verspreiden. Als de ware aard van het communisme blootgelegd wordt, zal het nog slechts weinigen aanspreken. Goede journalistiek zou alleen feitelijke waarheden moeten presenteren op een neutrale manier en dat is dan ook de maatstaf die wij zullen toepassen.

In deze rubriek brengen we nieuwsartikelen van derden die we aan de hand van een viertal criteria beoordelen op journalistieke kwaliteit. De Lantaarn hoopt daarmee de verwarring en misleiding bloot te leggen, goede journalistiek te bevorderen en zodoende als compas in het medialandschap te dienen voor haar lezers.

Klik hier voor een overzicht van de artikelen in deze rubriek.