Het Chinese regime blijft de wereld zijn ergste gezicht tonen: ten eerste, door de onverantwoordelijke en de late reactie op de uitbraak van het coronavirus. Het epicentrum van de pandemie heeft in slechts drie maanden tijd al het leven van meer dan 83.000 mensen over de hele wereld geëist; ten tweede, een felle vervolging van degenen die een uitspraak doen over de bestrijdingsmaatregelen van de virale crisis, uitgevoerd door de regering van Xi Jinping.

De machtigste man van China behoudt een stalen gezicht als hij de straf uitspreekt. Artsen, verplegers, wetenschappers, journalisten en bloggers worden gecensureerd door de  machine van onderdrukking van de Chinese Communistische Partij (CCP), zij werden verplicht zich terug te trekken. Zelfs degenen die waarschuwden voor een nieuw type SARS-achtige soort werden onderdrukt om het slechte nieuws te stoppen, omdat dit de leider furieus maakte. Zijn uitspraken hadden de huidige gezondheids- en menselijke catastrofe kunnen voorkomen.

Maar het regime is niet alleen bij het fysieke leed betrokken. Ren Zhiqiang (69 jaar oud) is een van de machtigste mannen in de vastgoedsector en heeft banden met vooraanstaande leiders. Hij vroeg Jinping’s adviseurs van de coronacrises naar het gebrek aan tijdige waarschuwingen door de regering, hierdoor had internationale verspreiding kunnen worden voorkomen. Zhiquang noemde hem een ​​”clown” en verdween daarna. Niemand weet waar hij is, hoewel sommigen vermoeden dat hij in een gevangenis in de buurt van Beijing zit.

Op 23 februari had hij een uitgebreid essay geschreven waarin punt voor punt de behandeling van de COVID-19-crisis en de doeltreffendheid van de reactie van de Chinese overheid in twijfel getrokken werden. Daarin vergeleek hij Jinping met een ‘clown zonder kleren die nog steeds vastbesloten is om keizer te zijn’. ‘Dit betekend dat mensen niet vertegenwoordigd worden en zij worden niet geïnformeerd over de echte situatie. Hierdoor verliezen mensen alleen hun leven door het virus en de collectieve schade door het ernstig zieke politieke systeem’, schreef Zhiqiang dapper, wetende dat zijn woorden gevolgen zouden hebben voor zijn leven. Zeker gezien het feit dat hij voor een soortgelijke verklaring in 2016 was gearresteerd.

Deze keer rinkelde hij de alarmbellen toen hij merkte dat de Chinese propaganda-machine erop gericht was overheids-inspanningen na de crisis te benadrukken en het imago op te schonen voor de wereld, in plaats van de grove structurele fouten te erkennen die gemaakt zijn. Volgens Zhiqiang willen degenen die ‘aan de macht zijn’ geen enkele verantwoordelijkheid aanvaarden, en staan niet toe dat de samenleving hun verantwoordelijk houdt. Ze willen gewoon ‘geweldige prestaties’ laten zien om hun eigen fouten te verdoezelen en tegelijkertijd gebruiken zij staatsgestuurde media voor zogenaamde publieke educatie en publieke opiniebegeleiding; om de informatie-aanreiking te standaardizeren en inhoudelijk te verbeteren. Om het centraal gestuurde politieke systeem in goed daglicht te zetten, worden fascinerende en aangrijpende prestaties neergezet. Hiermee kan met ‘positieve energie’ van de publieke opinie, de roep naar de waarheid de mond gesnoerd worden.

De vastgoedmagnaat deed een grote zonde: het aan de kaak stellen van de ellende en mislukkingen van het corrupte politieke systeem waar de rechten van het Chinese volk geschonden worden ten voordele van een almachtige en alomvertegenwoordigde partij. Hij vervolgde: “Maar dit soort propaganda kan in feite alleen diegenen misleiden die misleid willen worden, het kan op geen enkele manier diegenen misleiden die in feiten en realiteit geloven. Hoe succesvol we tot nu toe ook zijn geweest in het behandelen van de ziekte, er is geen manier om verloren levens, verloren gelukkige dagen, en de verliezen van verwoeste gezinnen, in te halen. Er is ook geen manier om de enorme economische verliezen als gevolg van het virus en het verlies van de zoektocht naar mensen voor een gelukkig leven te herstellen. ”

Zhiqiang zette zijn harde kritiek op Jinping voort maar zorgde ervoor dat zijn naam in geen enkele regel van het verhaal genoemd werd. Zhiqiang noemde Jinping herhaaldelijk “keizer” en gebruikte ironie als zijn belangrijkste wapen. “Toen de epidemie onbeheersbaar werd, veranderde de keizer in een wijze commandant die de hele partij en het land samen in één schuitje bracht, hierdoor werd iedereen verplicht om de verantwoordelijkheid van de keizer op zich te nemen. De keizer kan op elk moment elke ambtenaar vervangen die de keizerlijke macht niet beschermt of geen volledige toewijding toont. De methode ‘hetzelfde schip, hetzelfde leven’ kan gebruikt worden om te eisen dat iedereen in deze oorlog voor de partij vecht. ”

“De Chinese regeringspartij verhulde de oorzaak van de uitbraak van het virus, vervolgens gebruikten zij de macht van de staat, hele steden werden in quarantaine geplaatst, het vertrouwen van de Wereldgezondheidsorganisatie werd misleid en won zelfs lof van de internationale gemeenschap. Maar na deze ervaring, worden de Chinezen niet meer zo gemakkelijk voorgelogen. Misschien kennen mensen die in landen met vrijheid van meningsuiting wonen niet de pijn van het leven in een land zonder vrije media of vrijheid van meningsuiting. Echter, de Chinezen weten dat de uitbraak van het virus en alle zinloze tegenslagen die hierop volgden, veroorzaakt zijn door een systeem zonder vrije media en vrijheid van meningsuiting”, schreef de zakenman veroordelend.

Zijn verdwijning betekent een nieuwe schending van de mensenrechten in China, die systematisch worden geschonden. ‘Ik hoop dat de Chinese Communistische Partij beseft dat er partijleden nodig zijn die de waarheid durven te zeggen. Als je de dappere weinigen die de waarheid vertellen laat zwijgen, zal er een ramp plaatsvinden. Zijn de lessen uit de fouten van Wuhan nog niet diep genoeg? “, Vertelde Li Weidong, voormalig redacteur van het tijdschrift China Reform, aan The Washington Post over de arrestatie en verdwijning van de zakenman.

Dinsdag bevestigde de CCP dat de zakenman wordt onderzocht door zijn uitspraken. Hij wordt onderzocht op ‘ernstige schendingen van de regels en de wet’. Er is geen hoop dat de magistraten een beslissing ten gunste van de vrijheid van meningsuiting zullen maken. Sophie Richardson, directeur van Human Rights Watch, zei dat de beklaagde nu “gevangen zit in de kaken van een onderzoek naar het overtreden van het gezag van de staatspartij. “Zijn zaak is een goed voorbeeld van de geïnstitutionaliseerde minachting van de Chinese autoriteiten voor elke gelijkwaardigheid met de rechtsstaat”, zei de NGO-directeur aan The New York Times.

Andere stemmen werden de mond gesnoerd

Ren Zhiqiang’s was niet de enige stem die monddood gemaakt werd door het bevel van Xinping. Toen de virusuitbraak in de eerste dagen van januari openbaar werd gemaakt, kreeg het debat aanspraak bij de gebruikers van de hypergecontroleerde sociale media van China. Het regime gaf het bevel om onmiddellijk de kritiek en het gebruik van enkele hashtags tussen gebruikers van Weibo (de Twitter van het grote Aziatische land) te verwijderen.

Maar ze waren niet de eerste slachtoffers die het zwijgen werd opgelegd. Artsen uit Wuhan waren eerst aan de beurt. Li Wenliang stierf aan COVID-19 nadat hij andere collega’s had gewaarschuwd voor een nieuw virus vergelijkbaar met de SARS uit 2003. Dit virus had het leven geëist van enkele patiënten in het ziekenhuis waar hij werkte. Dit was in het epicentrum van de uitbraak, op het moment dat er nog geen epidemie was en deze kon worden bestreden.