(voorafgegaan door Deel 1 en Deel 2)
Auteur: Nico Bijnens
Een nooit eerder geziene groei
Zowat de hele wereld heeft de laatste drie decennia wetend of onwetend gretig gebruik gemaakt van het ‘economische wonder’ dat China is geworden sinds eind jaren ’80. Voor wat betreft de situatie in China was er in 1989 nog heel even hoop op verandering. Het was in hetzelfde jaar als de val van de Berlijnse muur, toen bijna een miljoen studenten en burgers samenkwamen op het Tiananmenplein in Peking om ook daar te demonstreren voor meer openheid, voor democratie en tegen de corruptie. Terwijl David Hasselhoff over vrijheid zong aan de Berlijnse muur, antwoordde de CCP in China echter met kogels en tanks. Het neerslaan van de studentenbetoging in Peking gebeurde in de nacht van 4 juni 1989 en kostte volgens het rode kruis aan minstens 3000 mensen het leven. In tegenstelling tot de communistische regimes in Oost-Europa die één na één vielen, bleef de CCP in China overeind. Niet lang na het drama op het Tiananmenplein nam Jiang Zemin, die een prominente rol had gespeeld tijdens het neerslaan van de opstand, de macht over in China.
De CCP werd wereldwijd veroordeeld voor het drama dat ze op het Tiananmenplein had aangericht. De tankman werd een internationaal symbool voor mensenrechten. Maar in plaats van de CCP te sanctioneren, probeerde de toenmalige Amerikaanse President George H.W. Bush de relatie tussen Amerika en China te vrijwaren. Zand erover en we spreken er niet meer over, was de houding van de regering Bush. Het werd een gigantische inschattingsfout. Het Vrije Westen liet China begaan en ook alle daaropvolgende Amerikaanse presidenten, zowel Republikeinen als Democraten, tot en met president Obama, hebben deze tendens verder gezet. Onder president Clinton werd China aanvaard als lid van de Wereldhandelsorganisatie (WTO). Clinton zei hierover: “Hoe meer we China laten deel uitmaken van de Vrije Wereld, des te meer zal de wereld verandering en vrijheid tot stand kunnen brengen in China.” Of hij samen met zijn voorgangers en opvolgers het misbegrepen had of moedwillig de andere kant opkeek, is niet duidelijk maar hoe dan ook, het bleek een illusie om te denken dat de CCP zich zou houden aan de voorwaarden, laat staan dat China in de loop van de tijd gaandeweg zou democratiseren. Daarnaast was de gretigheid van opportunistische westerse multinationals, om handel te drijven met China zodanig verblindend, dat de CCP helemaal geen enkele moeite moest doen om de ware aard van het Chinese regime te verbergen. Het werd in feite door het Vrije Westen zelf toegedekt. Jaarlijks kwamen de superrijken in Davos samen om zichzelf te vieren, terwijl de gewone burger zag hoe de supermarkten geleidelijk aan werden overspoeld met spotgoedkope producten en gadgets, met daarop het nieuwe label: ‘Made in China’. Weinigen reageerden ontevreden. Dat de kwaliteit vaak te wensen overliet, namen we er graag bij. De lage prijs maakte alles weer goed en zo werd uiteindelijk nagenoeg iedereen meegevoerd met de stroming.
De influx van westers kapitaal in China was enorm en het heeft de Chinese economie de ultieme boost gegeven die het nodig had om zichzelf te lanceren. De CCP propageert maar al te vaak dat het succes van de Chinese economie geheel te danken is aan de grootsheid van de partij. Ook veel westerse beleidsvoerders en politici bestuderen het Chinese model met veel belangstelling. Maar het is niet alleen een illusie om ons eigen model aan te passen aan het Chinese succesverhaal, het is vooral ook gebaseerd op een grove leugen. Zonder de influx van de enorme sommen geld afkomstig vanuit het westerse, kapitalistische stelsel zou de Chinese economie al in de jaren ’70 ten dode zijn opgeschreven en zou de Chinese Berlijnse muur, moest die bestaan, waarschijnlijk al lang zijn gevallen. Het virtuele bankroet van de Chinese economie in de eindperiode van Mao zou hoogst waarschijnlijk toen al het einde hebben betekend voor de CCP. De interventie vanuit het westen was niet alleen broodnodig voor de heropleving van de Chinese economie, het heeft tegelijkertijd de CCP gered van de ondergang. Het is triestig om het zo te stellen, maar het is nu eenmaal de waarheid. Het Vrije Westen herhaalde de fouten die het eerder had gemaakt, ten tijde van de koude oorlog, en de toekomst zal ons leren of we hiermee ook de voorzet hebben gegeven aan onze eigen ondergang.
Laat het duidelijk zijn: het ware geheim van het succesverhaal van de Chinese economie is tweeërlei. Enerzijds is er de eigenheid van het Chinese volk, intelligent en vooral hardwerkend, anderzijds was er de gigantische influx van westers kapitaal. Dit waren de redenen waardoor de Chinese economie vanaf eind jaren ’80 uit de startblokken schoot en het leidde tot een haast exponentiële groei. Nooit eerder in de hele geschiedenis van de mensheid groeide een economie zodanig snel in zo’n korte tijd.
Het heeft niet alleen China een plaats gegeven als een speler op het wereldtoneel, het heeft de CCP daarnaast ook enorm machtig gemaakt. Als een wolf in schapenvacht (op aangeven van Deng Xiaoping) heeft de CCP ruim drie decennia lang het juiste moment afgewacht en in 2017 kondigde Xi Jinping aan dat de periode was aangebroken waarin China niet langer meer zou toekijken vanuit de coulissen, maar voluit zou gaan voor ‘globale dominantie’.
1984 in de maak?
Het gaat hier echter nog steeds om hetzelfde regime dat verantwoordelijk is voor meer dan 65 miljoen doden sinds haar opkomst in 1949. De CCP heeft haar imago door de jaren heen bijgeschaafd, afgevlakt en opgepoetst door te stellen dat je momenteel eigenlijk amper nog kan spreken over ‘communisme’ in China. De Chinese grootsteden zien er hypermodern uit. Men maakt gebruik van de modernste technologieën en je vindt er bij wijze van spreken een McDonald’s op iedere hoek van de straat. Het Chinese model lijkt niet overeen te komen met het grauwe grijze communisme uit de tijd van de Sovjet-Unie. De CCP omschrijft het dan ook totaal anders en noemt het ‘socialisme met Chinese karakteristieken’. Het moet gezegd dat de CCP de rol van een wolf in schapenvacht op meesterlijke wijze vertolkt. Met het Belt & Road initiatief is de CCP begonnen met het bouwen van een gigantische transportinfrastructuur die de landsgrenzen overstijgt en creëert op die manier tegelijkertijd ankerpunten in andere werelddelen zoals Europa, Afrika en Zuid-Amerika. Ze pleegt economische spionage, steelt intellectuele eigendommen en richt wereldwijd Confucius-instituten op, die verbonden zijn aan onze universiteiten en die doordrenkt zijn van CCP-propaganda. Daarnaast dringt ze meer en meer zelfcensuur op bij onze politici en media en via Huawei probeert de CCP in de aanloop naar 5G om ons integrale, westerse communicatiesysteem te laten draaien op hun systeem. Indien we op dit aanbod zullen ingaan, zal alles, gaande van onze communicatiesatellieten tot en met de kleppen van onze waterzuiveringsinstallaties, worden aangesloten op Chinese servers, wat erop neerkomt dat we de aan-uit knopjes op een serveerbordje zullen presenteren aan de CCP. Dat is een beangstigende gedachte… In China heeft de CCP met haar ‘social credit systeem’ alvast een demonstratie gegeven als voorproefje.
Ook de studenten in Hongkong hebben tijdens hun protestacties van de laatste maanden het Vrije Westen al meermaals gewaarschuwd dat we de volgende in de rij zullen zijn, indien we niet voorzichtig zijn. De CCP maakt er helemaal geen geheim van en heeft al openlijk aangekondigd dat ze voorziet om tegen 2049 de ‘overheersende wereldmacht boven de VS’ te zijn. Het jaar 2049 is trouwens niet willekeurig gekozen, aangezien uitgerekend in dat jaar China ook de honderdste verjaardag zal vieren van de communistische overheersing in China. De toekomst zal het ons leren…
En toch blijft het Vrije Westen voorlopig nog steeds een actieve rol spelen in het verder uitbouwen van het regime. Amper een maand geleden, vlak voor de jaarwisseling, kondigde de EU nog een nieuw ambitieus handelspact aan met China. Het economische belang komt ook na corona blijkbaar nog steeds op de eerste plaats, terwijl de langetermijnvisie en de bezorgdheid voor de mensenrechten werd herleid tot slechts enkele vluchtige woorden. Wederom een gemiste kans…
Oude voorspellingen als een teken uit de hemel?
De coronapandemie heeft veel mensen doen inzien dat de ware aard van de CCP wel degelijk een dreigend gevaar vormt voor onze westerse samenleving. Eeuwen geleden heeft ook Nostradamus in een van zijn voorspellingen vermeld dat “de doctrines van Marx (Mars) de wereld zouden domineren in naam van een beter leven voor de mensen”, wat lijkt te slaan op de wereldwijde invloed van de communistische ideologie van het absolute materialisme en het absolute atheïsme. Ook bij ons in het westen is er door de jaren heen een blind geloof ontstaan in technologie en wetenschap, terwijl spiritualiteit en iedere vorm van geloof hoe langer hoe minder ernstig worden genomen.
De Amerikaanse astronoom en planeetfysicus Robert Jastrow zei ooit: “Voor de wetenschapper die heeft geleefd naar zijn geloof in de kracht van de ratio, eindigt het verhaal als een nare droom. Hij heeft de berg der onwetendheid beklommen en staat op het punt de hoogste top te veroveren, maar terwijl hij zich over de laatste rots heen trekt, wordt hij begroet door een groep theologen die daar al eeuwenlang zitten.” Ook Einstein zei op het einde van zijn leven: “Religie en wetenschap gaan samen … Ze zijn van elkaar afhankelijk en hebben een gemeenschappelijk doel; de zoektocht naar waarheid … Hoe meer ik de wetenschap bestudeer, hoe meer ik geloof in het bestaan van een God.”
In juni 2002, werd in de provincie Guizhou in Pingtang een enorme rotsblok gevonden die in tweeën was gespleten. Op de rechterhelft van de rotsblok stonden zes Chinese karakters “de Chinese Communistische Partij zal ineenstorten”. De rotsblok werd daarom de “steen van de verborgen woorden” genoemd. Deskundigen beweren na onderzoek dat deze enorme rotsblok miljoenen jaren oud is en ongeveer 500 jaar geleden van de berg zou zijn gerold waarna hij in tweeën is gespleten. De zes woorden (elk ongeveer 30 cm2 groot) werden op natuurlijke wijze gevormd zonder een spoor van menselijk snijwerk en zijn werkelijk een wonderbaarlijk gezicht. Sommigen noemen het een boodschap van de goden om aan te geven dat de hemel op het punt staat de CCP omver te werpen en dat alle mensen voor hun eigen veiligheid hun verbintenis met de CCP of de daarbij horende ideologie zouden moeten opgeven.
Ook doorheen de geschiedenis, tijdens de vervalperiode van elke dynastie, waren corrupte keizers en functionarissen, maar ook plagen en andere rampen schering en inslag. Veel oude voorspellingen hebben de mensheid gewaarschuwd voor rampen en ze boden vaak op indirecte wijze een uitweg.
Liu Bowen (1311-1375) was de eerste minister in de beginperiode van de Ming-dynastie (14e eeuw). Hij was tevens een taoïstische meester, filosoof en dichter die enkele opmerkelijke voorspellingen deed, die bewaard zijn gebleven. Hij wordt hierdoor ook wel eens de Chinese Nostradamus genoemd. Eén van zijn voorspellingen verwijst naar het huidige China en lijkt te gaan over de pandemie waar we momenteel mee worden geconfronteerd. In tegenstelling tot de meeste voorspellingen die al eeuwenlang worden doorgegeven, werd deze voorspelling pas iets meer dan 30 jaar geleden ontdekt op de Taibai, de hoogste berg in Oost-China in de provincie Shaanxi. Deze 700 jaar oude inscriptie die door Liu Bowen op een stenen tablet werd gegraveerd, werd opnieuw zichtbaar na een aardbeving.
In de voorspelling heeft hij het over de overgang tussen het jaar van het varken (2019) en het jaar van de rat (2020). Hij zei: “Tijdens rampen, epidemieën en tegenspoed maakt men zich zorgen. De toekomst behoort toe aan de rechtschapen, goede mensen. De oplossing en remedie ligt verscholen in de volgende vier verzen:”
Zeven (七) mensen (人) lopen op één (一) lijn,
Ze worden geleid (引) op het rechte stuk (诱/右) recht naar de opening (口);
Drie stippen toegevoegd aan de vissershaak (勾),
Met acht (八) koningen (王) vergezeld van twintig (廿) monden (口) om te voeden;
Het vertalen en interpreteren van deze verzen leek onbegonnen werk. Het ontcijferen van de vier verzen, door een diepere betekenis te zoeken achter de woorden, bleek dan ook niet te lukken. Uiteindelijk werd de betekenis achter de verzen alsnog achterhaald. De sleutel voor het ontrafelen van de boodschap zat ‘m niet in de betekenis van de karakters maar werd achterhaald door het herschikken van de opbouw van de Chinese karakters, om zo te komen tot nieuwe karakters met een eigen betekenis.
Indien de karakters uit de eerste twee regels; 七 (zeven), 人 (mensen), 一(één), 引 (gids), en 口 (mond/opening) over elkaar worden gelegd en op een bepaalde manier worden herschikt, vormen ze het traditionele, Chinese karakter voor Waarheidsgetrouwheid (眞).
De derde regel schrijft voor om drie stippen toe te voegen aan de vissershaak (勾). Indien de lijnen van het karakter worden herschikt, en men voegt er drie stippen aan toe, krijgt het karakter voor verdraagzaamheid of tolerantie (忍) vorm.
In de vierde regel, wanneer 八 (acht), 王 (koning), 廿 (twintig) en 口 (mond) over elkaar worden geplaatst, vormen ze het karakter voor mededogen (善).
Opnieuw kwamen dezelfde drie kernprincipes tevoorschijn: Zhen, Shan en Ren; Waarachtigheid, Mededogen en Tolerantie. Opnieuw de basisprincipes van respectievelijk de taoïstische denkwijze, de boeddhistische denkwijze en de leer van Confucius. Kortom, het is de essentie van de Chinese cultuur, en tevens de basis van Falun Gong die naar voren werden geschoven als de remedie voor iedere ramp, tegenspoed of epidemie.
Toen de CCP meer dan 70 jaar geleden aan de macht kwam, heeft het gaandeweg deze traditionele waarden weggevaagd uit de harten van het Chinese volk. Hoewel Falun Gong in de jaren ’90 zorgde voor een heropleving van deze principes, met een algemene verbetering van de gezondheid en de moraal bij tientallen miljoenen mensen, wordt het tot op de dag van vandaag door de CCP nog steeds op brutale wijze vervolgd. Indien deze kernprincipes Waarachtigheid, Mededogen en Verdraagzaamheid effectief worden verbannen uit onze wereld, en geen plaats meer krijgen in onze samenleving, terwijl de rest van de wereld, in de naam van economische groei, zwijgzaam toekijkt, doen we dan niet net het omgekeerde van datgene wat Liu Bowen ons probeerde duidelijk te maken? Volgens zijn voorspelling zal een samenleving waarin deze principes worden verloochend, hoe langer hoe meer worden geconfronteerd met de gevolgen.
Met dit in ons achterhoofd, laat ons even teruggaan naar de stelling van daarstraks: ‘Het rapporteren van de waarheid over het coronavirus werd in China zonder enige vorm van mededogen voor het eigen volk eenvoudigweg niet getolereerd’. In tijden van crisis wordt opnieuw duidelijk hoe het ontbreken van deze essentiële normen en waarden inderdaad een verschrikkelijk en verwoestend effect kan hebben op de samenleving. Alleen deze keer, in het geval van Covid-19, was het niet enkel meer het Chinese volk dat het slachtoffer werd, maar de gehele wereldbevolking.
Zijn we nog in staat om dit alles te aanzien als een ultieme waarschuwing? Volgens de voorspelling van Liu Bowen is het hoog tijd voor iedereen om na te denken of we deze traditionele normen en waarden nog in ons dragen. Een betere wereld, begint nog steeds bij onszelf. Jong en oud, arm of rijk, het gaat om universele principes die gelden voor eenieder van ons op dezelfde manier. Het is aan ieder van ons om dit te evalueren op basis van ons eigen begrip. Of zoals Liu Bowen het zelf formuleerde:
De toekomst behoort toe aan de rechtschapen, goede mensen;
Eer de hemel, eer de aarde, eer de ouders, eer de goden;
Koester de kennis en het bestaan, hun waarden toegejuicht.
En vergeet deze waarschuwing niet…
