Na de ‘machtsovername’ in Hongkong, de verdere onderdrukking van Oeigoeren in Xinjiang en het systematisch uit de weg ruimen van diegenen die in China op welke manier dan ook kritiek uiten op het regime, gaat Peking nu nog een stap verder om ook buiten China meer greep te krijgen op dissidenten die door het regime worden geviseerd.
China droomt van een wereld waar dissidenten nergens meer veilig zijn en is daarom al jaren vragende partij voor uitleveringsverdragen met Europa. België is een van de landen die nu blijkbaar toehapt.
De opzet van dit verdrag tussen België en China dateert al uit 2016 toen de toenmalige regering Michel een akkoord sloot met Peking waardoor wederzijdse uitleveringen mogelijk zijn. Eind 2020 bekrachtigde ook China het verdrag, waardoor het op 26 december in werking trad. Men kan zich de vraag stellen; hebben we dan helemaal niets geleerd uit de huidige situatie in Hongkong? Voor de Chinese Communistische Partij moet dit verdrag vooral de boodschap geven dat dissidenten ook in verre democratieën niet langer meer veilig zijn.
Het verdrag voorziet dat België kan weigeren om uit te leveren wanneer het gaat over Politieke misdrijven en vervolging wegens ras, geslacht, godsdienst, nationaliteit of politieke overtuiging. Minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open VLD), zal elke aanvraag tot uitlevering persoonlijk moeten goedkeuren en hij zei aan de krant ‘De Standaard’ dat de voorwaarden strikt zullen worden gecontroleerd. ‘Als China iemand vervolgt voor corruptie, maar het eigenlijk om een politiek proces gaat, zullen wij de uitlevering weigeren.’ Hoe België dit zal (kunnen) controleren is alles behalve duidelijk. Indien iemand in China wordt veroordeeld voor corruptie is dat zeker niet noodzakelijk de ware reden voor de veroordeling.
Abdymutalip Imerov van de Belgian Uyghur Association reageerde geschokt: ‘Wie zal nu nog naar onze evenementen durven komen? … Nu al krijgt onze gemeenschap telefoontjes van familie uit China die vragen om niets verkeerds te zeggen over China nadat ze onder druk worden gezet door veiligheidsagenten.’
