Te zien in de documentaire:

SVEN OLAUSSON, ONDERHOUDSTECHNIEKER

SVEN LEERDE FALUN GONG IN ZWEDEN IN 1995 EN BEZOCHT CHINA VELE MALEN TOEN DE PRAKTIJK VOLOP FLOREERDE. NA HET BEGIN VAN DE VERVOLGING GING HIJ EIND 1999 NOG ÉÉN KEER TERUG NAAR CHINA.

FRAGMENT UIT HET INTERVIEW:

Ik ging naar de eerste introductie van Falun Gong in Zweden en ik was verbaasd over de hoeveelheid kennis en wijsheid van de meester, Li Hongzhi, toen hij voor het eerst Zweden bezocht. Ik heb eerder andere Qigong beoefend, maar dit had ik nooit verwacht. Zelfs als ik alleen maar zat en luisterde, voelde ik de energie door mijn lichaam stromen. Andere praktijken die ik eerder beoefende waren erg duur, maar dit was er een waarbij het aan jou was om te oefenen of niet. Er waren geen voorwaarden of vereisten aan verbonden.

Ik ging zes of zeven keer naar China voordat de vervolging begon. Ik ging erheen om het land te kunnen zien, maar ook om andere Falun Gong beoefenaars te ontmoeten. Toen we in Peking rondliepen, droeg ik een Falun Gong speld op mijn hemd en overal waar ik kwam, in restaurants en op andere plaatsen, reageerden de mensen positief op Falun Gong. Ik was zo verbaasd, omdat het overal zo verspreid was gaande van de militairen, de politieagenten, allerlei soorten mensen in de samenleving, jong en oud, en uit alle lagen van de bevolking.

Voor mij is het allemaal zeer vreemd om te zien hoe ze eerlijke mensen kunnen vervolgen die Waarachtigheid, Mededogen en Verdraagzaamheid beoefenen. De laatste keer dat ik naar China ging was in december 1999. De vervolging was dat jaar begonnen. Toen ik daar was, kon ik de druk voelen. Ik ging naar een park en sprak daar met een man. Hij zei dat er vroeger veel mensen waren die Falun Gong beoefenden, maar nu hing er een bordje op de muur waarop stond dat het verboden was.

Voor die tijd was het een open atmosfeer, je kon komen en gaan en je voelde je niet beperkt. Ik bedoel, voor mij was het een zeer vreemd gevoel… Voorheen kon je komen en gaan zoals je wou. Iedereen was gelukkig en het beoefenen van Falun Gong was geen enkel probleem. Maar toen in 1999, toen ik daar was, kon ik echt de repressie en de druk voelen.

Erger nog, toen ik daar was, hoorde ik verhalen van enkele van mijn vrienden die ik ontmoet had tijdens mijn reizen naar China. De vrouw van één van mijn goede vrienden was gemarteld door de politie omdat ze Falun Gong beoefende. Het was echt heel schokkend.

YE HAO, GEPENSIONEERDE CHINESE AMBTENAAR

YE HAO HEEFT ALLE POLITIEKE CAMPAGNES VAN DE CHINESE COMMUNISTISCHE PARTIJ MEEGEMAAKT EN WAS NIET VERBAASD TOEN FALUN GONG HET VOLGENDE DOELWIT WERD.

FRAGMENT UIT HET INTERVIEW:

De populariteit van Qigong in China heeft doorheen de geschiedenis een moeizame weg afgelegd. Toen Qigong in 1978 voor het eerst in de openbaarheid kwam, werd het door de Chinese regering neergeslagen als een ‘praktijk van bijgeloof’. Qigong Masters werden gearresteerd.

In die tijd werkte ik in het Ministerie van Openbare Veiligheid en dus was ik genoodzaakt om Qigong in het geheim te beoefenen. Tegen de tijd dat de vervolging van Falun Gong plaatsvond, had ik een diepgaand begrip van Qigong, zowel in de theorie alsook in de praktijk, en ik er alle vertrouwen in om het Ministerie van Openbare Veiligheid te vertellen dat ik een Falun Gong beoefenaar ben.

Sinds haar machtsovername heeft de Chinese Communistische Partij (CCP) voortdurend geprobeert om de traditionele cultuur te vernietigen door middel van politieke camplgnes, in het bijzonder de Culturele Revolutie. 

Ik heb bijna alle campagnes van de CCP meegemaakt sinds ik 17 jaar oud was en ik wist heel goed dat de CCP Falun Gong nooit zou tolereren omdat het in schril contrast staat met de basisprincipes van Falun Gong. Ik was zelfs bereid om in de gevangenis te worden gezet voor het beoefenen van Falun Gong, al in 1996, toen de centrale Propagandadienst de licentie voor het uitgeven van ‘Zhuan Falun’, de basistekst van Falun Gong, introk. Het hele doel van alle door de CCP geïnitieerde campagnes is om goede mensen te vervolgen en traditionele normen en waarden onderuit te halen. De boodschap die aan het publiek wordt overgebracht is dat goede mensen niet mogen spreken of hun eigen geloof mogen hebben, anders lopen ze het risico om hun leven en dat van hun familie in gevaar te brengen.

Het was een afschuwelijk tijdperk waarin het Chinese volk onder dit terrorisme leefde, beroofd van geloof, waarheid en ziel. Ze moesten de CCP onvoorwaardelijk volgen om te kunnen overleven. Tot overmaat van ramp heeft de culturele revolutie de Chinese economie aan diggelen geslagen en werd het hele land geconfronteerd met sombere vooruitzichten. Het was onder deze omstandigheden dat Falun Gong openbaar werd gemaakt en het werd ongelofelijk groots en belangrijk.

De principes van Falun Gong, zijn echter tegengesteld aan die van de CCP en worden niet getolereerd. China staat onder een gezaghebbend regime waarvan de toenmalige leider, Jiang Zemin, het staatsapparaat, met inbegrip van de nationale media, heeft uitgebuit om het doel van de vervolging van Falun Gong te bereiken. Alle nieuwsmedia hebben het regime van Jiang geholpen bij het verzinnen en verspreiden van leugens en het besmeuren van Falun Gong.

In feite waren Jiang Zemin en Luo Gan, het hoofd van de Chinese veiligheidsdienst, al sinds 1995 bezig met het uitbroeden van de vervolging van Falun Gong. De campagne tegen Falun Gong dateert van januari 1995, toen de autoriteiten aankondigden dat ze vier Qigong-scholen zouden verbieden, waaronder Falun Gong. Het verbod werd vervolgens opgeheven nadat veel overheidspersoneel en -instanties de autoriteiten hadden benaderd om tegen het besluit in beroep te gaan.

In 1996 publiceerde de staatskrant Guangming Daily een artikel waarin Falun Gong werd aangevallen als een praktijk van ‘bijgeloof’. Dit werd gevolgd door een grote bijeenkomst van de United Front Work Department van de CCP waarin werd gezegd dat Falun Gong een ketterse religie was. In juli van dat jaar vaardigde de Centrale Propagandadienst een bevel uit om de publicatie van Zhuan Falun te verbieden.

In 1997 heeft het Ministerie van Openbare Veiligheid een nationaal onderzoek gestart naar Falun Gong beoefenaars met als doel het verzamelen van bewijs dat Falun Gong betrokken was bij illegale activiteiten. Het resultaat was dat er geen enkele onregelmatigheid werd gevonden. In 1998 gaf het ministerie opdracht tot een aanvullend onderzoek, ditmaal met de bedoeling om Falun Gong direct uit te roepen tot een kwaadaardige religie. Ze bevalen infiltranten om bewijs te verzamelen voor wangedrag. Nadat The Guangming Daily Falun Gong had belasterd, ontving de centrale overheid tienduizenden brieven van beoefenaars met hun persoonlijke verhalen over hoe Falun Gong hun gezondheid en welzijn had verbeterd.

In 1998 zond een Televisie Station uit Peking een interview uit waarin Falun Gong werd aangevallen. Veel beoefenaars wendden zich tot het station. De directeur gaf, nadat hij de waarheid had vernomen, toe dat dit de grootste fout was die het station ooit had begaan sinds zijn oprichting. De twee betrokken journalisten werden vervolgens ontslagen, terwijl de geïnterviewde in het programma, He Zuoxiu, uit het televisiestation werd gezet.

Diezelfde He Zuoxiu publiceerde vervolgens een artikel in een tijdschrift in Tianjin waarin hij Falun Gong belasterde als bijgelovig en schadelijk voor de jeugd. Falun Gong beoefenaars uit Tianjin reageerden op het artikel met een vreedzame betoging voor de redactiekantoren. De redacteuren toonden sympathie voor de beoefenaars en stemden er in eerste instantie mee in om een terugtrekking van het He Zuoxiu artikel te publiceren. Maar Luo Gan, het hoofd van de Chinese veiligheidsdienst, beval op 21 april 1999 het Ministerie van Openbare Veiligheid daarentegen om deze beoefenaars te arresteren. De lokale politie vroeg de beoefenaars om zich tot de centrale overheid te wenden voor een oplossing, wat zij ook deden en dit leidde tot een bijeenkomst van Falun Gong beoefenaars op 25 april 1999 in Peking.

Deze bijeenkomst trok wereldwijd de aandacht en staat bekend als het evenement waarbij tienduizenden Falun Gong beoefenaars een vreedzame oproep deden om een einde te maken aan de escalerende pesterijen tegen de groep. Ze verzamelden zich op een serene manier buiten het centrale oproepbureau waarna tot dan toe Premier Zhu Rongji enkele vertegenwoordigers ontmoette en ermee instemde om de gearresteerde beoefenaars uit Tianjin vrij te laten. Hij verzekerde hen ook dat de regering zich niet tegen Falun Gong zou verzetten en de beoefenaars keerden opgelucht naar huis terug.

Maar het was vanaf die dag dat de staatsmedia leugens over Falun Gong begonnen te verzinnen en te verspreiden onder het bevel van Jiang Zemin. De lastercampagne escaleerde tot 20 juli 1999 toen Jiang Zemin een landelijke campagne lanceerde met de bedoeling om Falun Gong uit te roeien.

Alle oefenplaatsen in de parken en op de pleinen doorheen heel China werden gesloten en veel coördinatoren, waaronder enkele van mijn goede vrienden, werden gearresteerd en in werkkampen of gevangenissen gezet. Sommigen van hen zijn Li Chang, die tot 18 jaar gevangenisstraf werd veroordeeld; Wang Zhiwen, die tot 16 jaar gevangenisstraf werd veroordeeld; Zhang Yujie en vele beroemde professoren.

Sinds de eerste dag van de vervolging zijn tienduizenden beoefenaars naar Peking gereisd om een beroep te doen op de centrale overheid, waaronder beoefenaars uit het buitenland die ook werden gearresteerd en gemarteld. De inspanningen zijn nooit gestopt en zijn in de loop der jaren in een stroomversnelling geraakt.

MATT KUTOLOWSKI, VOORMALIGE STUDENT IN CHINA

MATT WOONDE EN STUDEERDE IN CHINA TOEN HIJ BEGON MET HET BEOEFENEN VAN FALUN GONG. VOORDAT DE VERVOLGING OP GROTE SCHAAL BEGON, MERKTE HIJ HOE DE OVERHEID DE BEOEFENAARS BEGON LASTIG TE VALLEN.

FRAGMENT UIT HET INTERVIEW:

Ik herinner me dat ik op een dag op een oefenplaats was om de oefeningen te doen en dat een aantal luidsprekers vreemd genoeg in de buurt van het park stonden opgesteld, waarmee loeiharde muziek werd afgespeeld. Ik kon er niet achter komen wie het afspeelde en waarom. Later vernam ik dat dit in heel China zo was gebeurd. Het was intimidatie van de overheid om de in wezen zeer vreedzame activiteiten te verstoren. Zo kreeg ik zelf te zien hoe de regering tewerk gaat; dit zijn mensen die vreedzaam zijn, maar de regering verstoort wat ze doen in het park.

Op een dag moest ik als buitenlandse inwoner van de stad een gezondheidsonderzoek ondergaan. Nadat we het gebouw hadden verlaten zei mijn vriend: ‘Hé kijk, er is iemand die ons aan het filmen is! En inderdaad aan de overkant van de straat zaten twee mannen in een sedan met getinte ramen. De ramen waren naar beneden gerold en een man had een camera op ons gericht. Het kwam bij me op: ‘Oh, is dit omdat ik Falun Gong beoefen dat ze me nu volgen, en me in de gaten houden?

Een paar weken later was de vervolging begonnen. Mijn programmadirecteur belde me op en zei: ‘Ik wil gewoon dat je voorzichtig bent. Waarschijnlijk zullen ze je e-mails lezen, en je kunt verwachten dat ze je telefoongesprekken afluisteren’. Ze zei dat ze begonnen waren met het executeren van mensen en ik realiseerde me plots dat dit veel verder gaat dan wat ik dacht dat er zou gebeuren.

Mensen werden in het hele land afgevoerd, en het gebeurde voornamelijk ’s nachts. Mensen die als ‘leiders’ van de praktijk werden beschouwd, werden uit hun huis gehaald. Je kon niemand meer vinden, kon met niemand meer communiceren, kon niet meer e-mailen, Falun Gong websites werden plots geblokkeerd, de e-mails van mensen werden gelezen of geblokkeerd. Alles werd hierdoor in chaos en wanorde gebracht.

Ik wilde uitzoeken wat er aan de hand was, dus ik zette de televisie aan en het waren allemaal propagandamarathons van de regering. Als je een krant opende, was het alleen maar propagandamateriaal om Falun Gong te veroordelen.